Njëherë e një kohë, në një fshat jetonte një burrë shumë i ndershëm. Të gjithë banorët e fshatit e lavdëronin dhe e admironin. Ai ishte i lumtur që të gjithë njerëzit në fshat e pëlqenin atë.
Një ditë, kur po kthehej nga puna, dëgjoi se disa njerëz po flisnin për të. Ai e dinte se njerëzit e fshatit e lavdëronin gjithmonë, kështu që nuk mund ta ndalonte veten të mos i dëgjonte.
Duke u fshehur pas pemës, ai filloi t’i dëgjonte, por kur dëgjoi fjalët e tyre, u trishtua. Ata njerëz nuk po e lavdëronin atë, por thoshin se ai ishte arrogant dhe person që pëlqen të mburret.
Ato fjalë ia tronditën mendjen. Filloi të mendojë se deri më tani ishte në iluzionin se të gjithë e pëlqenin dhe e lavdëronin aty ku realiteti ishte i kundërt.
Që nga ajo ditë në punë, sa herë që shihte dikë duke folur, fillonte të mendonte se ata duhet të flisnin keq për të. Edhe kur dikush e lavdëronte, ai e konsideronte si shaka.
Për shkak të një mendimi të tillë në mendjen e tij, sjellja e tij filloi të ndryshonte dhe mbeti i trishtuar gjatë gjithë kohës. Gruaja e tij e vuri re këtë dhe e çoi në një Mahatma që erdhi për vizitë atë fshat.
Pasi takoi Mahatmën, ai burrë i tregoi të gjithë ngjarjen dhe tha: “Jam i lënduar. Të gjithë vazhdojnë të flasin keq për mua.”
Pasi e dëgjoi me kujdes atë person, Mahatma tha: “Bir, sonte do të duhet të qëndrosh në ashramin tim.”
Burri ra dakord.
Pasi kaloi gjithë ditën, kur shkoi për të fjetur natën, i ra në vesh një zhurmë e kuakinës së bretkosave. Pas ashramit ishte një pellg dhe nga atje vinte zhurma e kuakinës së bretkosave.
Ai nuk mund të flinte siç duhet për shkak të gjithë zhurmës.
Në mëngjes, ai shkoi te Mahatma dhe i tha: “Nuk mund të flija për shkak të gjithë zhurmës. Duket se duhet të ketë qindra bretkosa që jetojnë në atë pellg. Ju gjithashtu duhet të keni probleme për shkak të tyre. Nëse më lejoni, unë do të sjell një punëtor, do t’i nxjerr dhe do t’i lëshoj në një lumë të largët.”
Mahatma e lejoi.
Pasi mori lejen nga Mahatma, personi shkoi në pellg për të nxjerrë bretkosat. Kur rrjeta u hodh në pellg, vetëm një grusht bretkosash u kapën dhe dolën prej tij.
Duke parë këtë, njeriu shkoi te Mahatma dhe i tha: “Natën, u duk sikur kishte qindra bretkosa në pellg. Ku shkuan sot?”
Mahatma i tha: “Bir, edhe natën kishte vetëm një grusht bretkosash, por ato bënë aq shumë zhurmë sa menduat se numri i tyre ishte në qindra.
Kështu është edhe në jetën tuaj. Keni dëgjuar disa njerëz duke folur keq për ju dhe keni menduar se të gjithë në fshat po flasin keq për ju.
Tani sa herë që dëgjoni dikë që flet keq për ju, atëherë mendoni se ata njerëz janë si një grusht bretkosash në pellg.
Gjithmonë mbani mend, sado i mirë të jeni, gjithmonë do të ketë disa njerëz që do të flasin keq për ju.”
Ai burrë i kuptoi fjalët e Mahatmës dhe doli nga dëshpërimi i tij.
/shkollaesuksesit.com
