Para se të bëhej kryeministre e Italisë, Giorgia Meloni, në një intervistë që dha për televizionin italian La7, tha se anijet që shpëtojnë emigrantët lundrojnë ilegalisht në ujërat e Detit Mesdhe, që i përkasin Italisë territorialisht. Konkretisht, duke iu referuar anijes së shpëtimit “See Watch”, një organizatë joqeveritare holandeze, Meloni theksoi më pas se ekuipazhi i asaj anijeje duhet arrestuar, emigrantët e gjetur në bord duhet të kthehen në vendin e tyre të origjinës dhe anija në fjalë duhet fundosur.
Kur Carola Rackete, kapitenja e anijes “See Watch”, u arrestua në vitin 2019, sepse pa lejen e portierit të ishullit Lampedusa, pas 18 ditësh pritje për autorizim, ajo ende vendosi të lundronte në port dhe të zbarkonte 40 emigrantët që ndodheshin në atë kohë në atë anije, kryeministrja e ardhshme Meloni vlerësoi një gjest të tillë të qeverisë italiane.
Mirëpo, pas kritikave të shumta nga krerët e vendeve të Bashkimit Evropian se Italia nuk respekton ligjin e detit, aktivistja dhe vullnetarja gjermane Rackete u la i lirë. Gjykata italiane vendosi se kjo kapitene nuk ka shkelur ligjin pasi kryente detyrën për të mbrojtur jetën. Më pas kryetarja e partisë së ekstremit të djathtë “Vëllezërit e Italisë”, akuzoi politikën e së majtës italiane, duke thënë se nuk respektojnë ligjin dhe se bëjnë “larje derrash të ndryshme”, siç theksoi ajo.
Në Lampeduza, më shumë emigrantë sesa banorë
Në fillim të shtatorit, më shumë se 8 mijë emigrantë, kryesisht nga Tunizia, mbërritën në këtë ishull italian në vetëm pak ditë. Shumica e meshkujve të rinj, por edhe femrave me fëmijë, u transportuan me rreth 200 varka në ishull, ku jetojnë rreth 6 mijë banorë.
Ndërsa isha në Lampedusa këtë verë, takova Filippo Romanon, shefin e ri të policisë, i cili mburrej sesi policia dhe ushtria po përballen me sukses me të gjitha problemet që ekzistojnë në një qendër që mund të strehojë vetëm 600 njerëz. Duke qenë se edhe atëherë kishte më shumë emigrantë sesa kishte shtretër në dispozicion në këtë qendër, Kryqi i Kuq huazoi tendat që ishin vendosur në oborrin e kësaj strehimore dhe në të cilat ishin vendosur krevate marinari.
Meloni i bëri thirrje BE-së për solidaritet
Kur u bë kryeministre italiane në tetor të vitit të kaluar, Giorgia Meloni ndryshoi në mënyrë drastike fjalorin e saj, por jo qëndrimet e saj për sa i përket politikës së imigracionit. Përpara se të vizitonte ishullin në fillim të këtij muaji, ku mbërrijnë qindra emigrantë çdo ditë, Meloni ishte në një vizitë zyrtare në Hungari kur u takua me aleatin e saj Viktor Orbán, i cili kategorikisht refuzon të pranojë asnjë emigrant.
Gjatë qëndrimit në ishull, ajo shoqërohej nga komisionerja evropiane Ursula von der Leyen, e cila mbështeti kryeministren italiane dhe u bëri thirrje të gjithë anëtarëve të Bashkimit Evropian që të solidarizohen në zgjidhjen e krizës së emigrantëve në Mesdhe, e cila prek më shumë Italinë.
Vendet anëtare janë teorikisht të detyruara të shpërndajnë migrantët në mënyrë të barabartë. Mirëpo, marrëveshja që i lidh për një gjë të tillë nuk është zbatuar asnjëherë në praktikë. Më 13 shtator, për shembull, Gjermania njoftoi se nuk do ta zbatonte marrëveshjen për shkak të disa mosmarrëveshjeve me Italinë. Dy ditë më vonë, Berlini zyrtar megjithatë njoftoi se do të pranonte 2000 njerëz.
Arritja e emigrantëve në Itali, rritje e ndjeshme
Lampedusa është 185 kilometra nga porti tunizian i Sfax. Pranë Libisë, ky vend është kthyer në pikënisjen më të madhe të anijeve me emigrantë në muajt e fundit. Ministri italian i Detit dhe Mbrojtjes Civile, Nello Musumeci, deklaroi se numri i emigrantëve është rritur me 300 për qind krahasuar me vitin e kaluar dhe shtoi se ky është një fenomen që nuk është parë në të kaluarën.
Për shkak të kësaj situate, në prill të këtij viti Italia vendosi gjendjen e jashtëzakonshme për gjashtë muaj, për të cilën u miratua një fond prej pesë milionë eurosh për zgjidhjen e krizës së emigrantëve.
Sipas të dhënave zyrtare, pothuajse 100 mijë emigrantë kanë zbritur në ishullin Lampedusa që nga fillimi i vitit, që është dyfishi i numrit krahasuar me të njëjtën periudhë të vitit të kaluar. Sipas Agjencisë së Kombeve të Bashkuara për Migracionin (IOM), e cila mban të dhëna për emigrantët e zhdukur, që nga viti 2014, më shumë se 26,000 njerëz kanë vdekur ose janë zhdukur në det në Mesdheun qendror.
Pa zbatimin e marrëveshjes për migracionin
Në qershor të këtij viti, ministrat e brendshëm të Bashkimit Evropian arritën një marrëveshje për migracionin që zyrtarët e përshkruan si historike, e cila do t’u kërkonte vendeve anëtare të paguajnë 20,000 euro për çdo migrant që refuzojnë të pranojnë.
Gjithashtu, kjo marrëveshje duhet të vendosë një sistem të ri për rishpërndarjen e emigrantëve. Qeverive të shteteve anëtare do t’u kërkohet gjithashtu të përpunojnë kërkesat e migrantëve brenda gjashtë muajve, krahasuar me 15 muajt e propozuar fillimisht.
Megjithatë, kjo marrëveshje sigurisht nuk mori mbështetje unanime, ndaj ministri polak Bartosz Grodecki, duke theksuar se Polonia priti më shumë se një milion refugjatë nga Ukraina, deklaroi se qeveria e tij do të refuzonte t’i paguante gjoba Bashkimit Evropian për mospranimin e emigrantëve nga Mesdheu. Gjithashtu, ministri i Brendshëm francez Gérald Darmanin tha këto ditë se vendi nuk do të pranojë as emigrant nga Lampedusa.
Lufta kundër kontrabandistëve të emigrantëve
Në fjalimin e saj në Asamblenë e Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara, Giorgia Meloni tha se kriza e emigrantëve është globale dhe se është e nevojshme t’u shpallet luftë kriminelëve që trafikojnë jetë njerëzore. Siç theksoi ajo, një nga të drejtat themelore që vendet e pasura duhet t’u ofrojnë njerëzve që vijnë nga një pjesë më e varfër e botës është e drejta për të mos pasur nevojë të emigrojnë.
Në ndjekje të këtij qëllimi, Meloni, së bashku me Ursula von der Leyen dhe kryeministrin holandez Mark Rutte, së fundmi vizituan Tunizinë, kur u arrit një marrëveshje midis këtij vendi dhe Bashkimit Evropian. Në këtë drejtim, vendet anëtare u angazhuan për mbështetjen financiare për Tunizinë për të përmirësuar kontrollin kufitar dhe sistemin e kërkimit dhe shpëtimit detar të migrantëve, ndërsa Tunizia u angazhua për të lehtësuar riatdhesimin e qytetarëve të saj që mbërritën ilegalisht në Evropë. Megjithatë, tani për tani pa aplikim në praktikë.
Duke qenë se qindra emigrantë mbërrijnë në ishull çdo ditë dhe askush nuk i kthen në vendin e origjinës, kjo marrëveshje mbetet një letër e vdekur.
