Selma hipi në tren me vajzën e saj 5-vjeçare. Ishte udhëtimi i saj i parë me tren.
Treni ishte shumë i mbushur me njerëz dhe ishte shumë e vështirë të kalonte edhe nëpër korsi ndërmjet sediljeve.
Seema shtrëngoi duart e vajzës së saj nga frika se turma mund ta largonte vajzën prej saj.
Kur treni filloi të lëvizte, një shitës ambulant ushqimesh kaloi nëpër atë turmë, duke u mbajtur fort pas çantës së tij dhe duke u përpjekur t’u shiste ushqime njerëzve në tren. Shitësi dukej shumë i varfër, i mbuluar me rroba të dëmtuara.
Duke kaluar pranë, shitësi i tregoi asaj një pako me biskota duke i thënë: “Vetëm 10 rupi madam.”
Selma e shikoi me bezdisje, më pas refuzoi dhe i kërkoi të shkonte përpara, por vajza e saj filloi ta tërhiqte nga dora dhe i tha: “Mami, të lutem.. të lutem më ble një..”
Shitësi qëndronte ende aty duke mbajtur atë pako. Selma e shikoi me zemërim dhe i tha: “Ik…”
Shitësi u largua. Vajza e saj përshëndeti shitësin, të cilit vajza i dhuroi një buzëqeshje dhe ai ia ktheu.
Selma ishte shumë e zemëruar për shkak të gjithë shqetësimit që duhej të kalonte ndërsa udhëtonte me tren dhe tani vajza e saj ishte e mërzitur për të mos e blerë atë rostiçeri.
Pas ca kohësh, kur treni arriti në një stacion tjetër, ndërsa po dilte nga dhoma e trenit, kur vajza pa atë burrë shitës të ulur pranë derës së trenit. Ajo buzëqeshi.
Ajo i tha nënës së saj: “Nënë mund t’i japim pak para? ai duket i uritur. ”
Selma nuk pranoi të ndihmonte dhe u përpoq ta mbante vajzën e saj larg duke i thënë: “Injoroje atë, ai nuk është njeri i mirë. Këta njerëz i marrin vajzat e vogla në çantat e tyre.”
Selma dhe vajza e saj zbritën nga treni dhe ecën pak, pikërisht atëherë dëgjuan një zë që i thërriste. Kur u kthye mbrapa ajo pa se shitësi po tundte duart drejt tyre dhe filloi të ecte drejt tyre.
Selma e mendoi atë si një përndjekës dhe filloi të vraponte më shpejt me vajzën e saj, duke injoruar britmat e tij nga pas.
Ajo ishte afër daljes dhe pa që shitësi po i ndiqte ende. Seema eci më shpejt dhe ndaloi një taksi. Ajo e shtyu me nxitim vajzën e saj brenda taksisë dhe më pas u ul pak para se shitësi të arrinte tek ata. Ajo mbylli derën e taksisë dhe i kërkoi shoferit të shkelte gazin.
Shitësi i arriti pak para se taksi të nisej. Ai po trokiste pa ndalim derën e taksisë, Selma u përpoq ta injoronte atë dhe vetëm atëherë një blic i një gjëje me shkëlqim tërhoqi vëmendjen e saj. Kur shikoi nga shitësi, pa se ishte një byzylyk dhe e njohu menjëherë. Ishte e vajzës së saj.
Selma rrokullisi dritaren e makinës dhe në çast shitësi ia dha atë byzylyk zonjës nga ajo dritare dhe i tha: “Madam.. vajza jote ma dha atë byzylyk para se të zbriste nga ai tren.”
Pak para se të largohej, shitësi nxori një pako me biskota nga çanta e tij dhe ia dha vajzës së saj duke thënë: “Është për fëmijën.”
Para se ajo të mund të thoshte ndonjë gjë, shitësi ishte larguar dhe taksia ishte nisur. Selma e kuptoi gabimin e saj dhe mori një mësim për jetën. Ajo ishte e lumtur kur pa se vajza e saj kishte një zemër të mirë, por ndihej fajtore që mendonte gabim për atë shitës vetëm për shkak të pamjes së tij.
Ajo mësoi se nuk duhet të paragjykonte të tjerët për shkak të rrobës apo për shkak të pamjes së tij ose punës që bën.
Mësimi:
Nuk duhet të krijojmë asnjë opinion paragjykues për askënd pa ditur për ta. Asnjëherë mos e gjykoni dikë në bazë të pamjes së tij.
/shkollaesuksesit.com
