Njëherë e një kohë, ishte një marangoz që punonte për një tregtar në një qytet të largët.
Një ditë duke punuar sharra e tij u prish. Karpenterit i duhej të merrte një sharrë të re sa më shpejt të ishte e mundur. Kështu ai shkoi në një fshat afër dhe kërkoi një kovaç.
Marangozi mori vesh se kishte vetëm një dyqan të tillë në atë fshat. Ai shkoi në dyqanin e farkëtarit dhe tha: “Më është prishur sharra, a mund të më bëni një sharrë të mirë?”
Farkëtari tha: “Sigurisht, do t’ia dal, por do të duhet kohë. Mund të vini nesër në të njëjtën kohë për të marrë sharrën tuaj.”
Marangozi i ofroi atij të paguante më shumë se çmimi origjinal dhe i kërkoi të bënte një sharrë po atë ditë.
Por farkëtari refuzoi duke thënë: “Nuk bëhet fjalë për para. Nëse e bëj një mjet me kaq nxitim, atëherë nuk do të jem i kënaqur me punën time dhe nuk dua të më mungojë asgjë nga ana ime gjatë prodhimit të veglave. Mund t’jua jap vetëm nesër.”
Duke mos parë asnjë opsion tjetër, marangozi ra dakord.
Të nesërmen, marangozi mori sharrën e tij. Sharra ishte shumë e mirë, marangozi ishte në gjendje ta bënte punën e tij më mirë dhe më preçiz se më parë. Marangozit i bëri shumë përshtypje puna e farkëtarit, kështu që ai shkoi të informonte tregtarin për punën e farkëtarit.
Tregtari e kontrolloi atë sharrë dhe e pyeti marangozin: “Sa ka marrë ai farkëtari për këtë sharrë?”
Marangozi u përgjigj: “10 rupi”.
Tregtari mendoi se në qytet çdokush do të ishte i gatshëm të paguante trefishin e çmimit fillestar për sharrë kaq cilësore. Atëherë pse të mos porosis një duzinë sharrash dhe t’i shes në qytet. Duke menduar këtë, ai shkoi në fshat.
Kur tregtari u takua me farkëtarin, ai tha: “Unë do t’ju jap një porosi të madhe për sharra dhe do t’ju paguaj 15 rupi për çdo sharrë që bëni, por kam një kusht që duke filluar nga sot do të punoni vetëm për mua.”
Farkëtari tha: “Unë nuk mund ta pranoj kushtin tuaj.”
Tregtari mendoi se ndoshta i duheshin më shumë para. Ai tha, “OK, unë do t’ju jap 20 rupi për copë. A është pagesa ime e pranueshme tani?”
Farkëtari tha: “Jo, unë ende nuk mund ta pranoj kushtin tuaj. Unë do ta përcaktoj vetë vlerën e punës sime të palodhur. Unë nuk mund të punoj për ju. Jam i kënaqur me çmimin tim dhe nuk dua më shumë se kaq.”
Tregtari u habit nga përgjigja e tij dhe tha: “Ti je një njeri shumë i çuditshëm, që refuzon paratë? Unë po ju paguaj dyfishin e çmimit origjinal.”
Farkëtari tha: “Do të marrësh sharra të punuara nga duart e mia dhe më pas do t’i çosh në qytet dhe do t’ua shesësh blerësve të varfër me çmim akoma më të lartë. Nuk mund të bëhem mjet për shfrytëzimin e të varfërve. Nëse sot joshem, atëherë shumë njerëz do të duhet të paguajnë për të. Prandaj, nuk mund ta pranoj ofertën tuaj.”
Tregtari e kuptoi menjëherë se farkëtari qëndron i palëkundur në parimet e tij dhe ishte një njeri i ndershëm dhe i vërtetë që nuk mund të blihej me asnjë sasi pasurie.
Është një cilësi e shkëlqyer të vlerësosh punën tënde dhe të mendosh për pasojat e pasojave, me pak fjalë për të tjerët. Farkëtari mund të kishte fituar lehtësisht para të mira, por ai e dinte se dëshira e tij për t’u pasuar do ta kthente edhe atë në një vegël e cila do të prodhonte vegla të tjera me çmim të pafavorshëm për shumë njerëz në nevojë, thjesht sepse në mes qëndronte një matrapaz.
/shkollaesuksesit.com
