Truri i njeriut është ende një nga gjërat më të pashpjegueshme në planet, dhe ai kurrë nuk pushon së shtruari pyetje të reja dhe të vështira për shkencëtarët.
Doktoresha e Shkencave Biologjike dhe një shkencëtare në fushën e neuroshkencës dhe psikolinguistikës Tatyana Vladimirovna Chernigovskaya ia kushtoi jetën studimit të kësaj pjese të mahnitshme të trupit të njeriut, e cila arriti ta lëvizë sadopak vellon e fshehtësisë që mbështjell ky organ kompleks.
Ne do të përmendim disa thënie të Tatiana Vladimirovnës nga leksionet dhe intervistat e saj, të cilat lehtë do t’ju bëjnë të besoni se sa gjë e mahnitshme dhe e shumanshme është e fshehur te secili prej nesh. Mos harroni të na thoni cila prej tyre iu pëlqeu më së shumti.
Njerëzit janë të ndarë në ata që nuk kanë aspak ritëm, dhe ata që kanë një ritëm të lartë.
Njerëzit duhet të punojnë me kokë dhe kjo e kursen trurin. Sa më shumë rri ndezur, aq më gjatë ruhet.
Disa njerëz ende thonë se qelizat nervore nuk rigjenerohen, por kjo nuk është e vërtetë. E gjitha varet nga fakti nëse e detyroni trurin tuaj të punojë vazhdimisht – duhet të jetë e vështirë për ju ta bëni rregullisht. Nëse nuk u jepni muskujve një ngarkesë, ata atrofizohen. Ë njëjta gjë ndodh edhe me trurin. Ai nuk duhet të pushojë, përndryshe do të ketë telashe.
Truri ecën me shpejtësi maksimale pikërisht sepse duhet të bëjë punën e vështirë. Puna e vështirë është ilaç për trurin.
Truri është një gjë e fuqishme, të cilën për disa arsye ne e quajmë “truri im” për shkak të një keqkuptimi. Ne nuk kemi absolutisht asnjë bazë për këtë: “kush është i kujt?”, është një pyetje më vend.
Truri merr një vendim 30 sekonda para se një person ta kuptojë këtë vendim. 30 sekonda është një kohë e gjatë për aktivitetin e trurit. Pra, kush e merr vendimin në fund: personi apo truri i tij?
Fakti që truri përfundoi në kafkën tonë nuk na jep të drejtën ta quajmë “i imi”. Ai është pakrahasimisht më i fuqishëm se ti. “A po them që truri dhe ne jemi të ndryshëm?” – do të pyesni ju. Përgjigja është po. Ne nuk kemi fuqi mbi trurin, ai e merr vendimin vetë. Dhe kjo na vë në një pozitë shumë të vështirë. Por mendja ka një hile: truri vetë i merr të gjitha vendimet, në përgjithësi bën gjithçka vetvetiu, por i dërgon një sinjal personit – “ti”, -thotë ai, – “mos u shqetëso, i bëre të gjitha, ishte vendimi yt”.
Ne duhet ta marrim trurin seriozisht. Mbi të gjitha, ai edhe na mashtron. Mendoni për halucinacionet. Personi që i sheh nuk mund të bindet se ato nuk ekzistojnë. Ato janë po aq reale për të sa për mua një gotë ujë e vendosur mbi tryezë. Truri po e mashtron atë, duke ushqyer të gjithë informacionin ndijor se halucinacioni është i vërtetë. Cilat janë arsyet tuaja për të besuar se ajo që po ndodh tani është e vërtetë, dhe jo brenda halucinacionit tonë?
Zbulimet nuk mund të bëhen sipas planit. E vërtetë, ekziston një diçka thelbësore: ato vijnë nga mendjet e stërvitura. E shihni, tabela periodike nuk u ëndërrua nga krijuesi i saj. Ai punoi për të për një kohë të gjatë, truri vazhdoi të mendonte dhe thjesht “klikonte” në një ëndërr. Unë po jua them: tabela periodike ishte jashtëzakonisht e lodhur nga kjo histori dhe ajo vendosi t’i shfaqej atij me gjithë lavdinë e saj.
Tani e dimë me siguri: një gjeni mund vetëm të lindë. Një pyetje tjetër është se, pasi ke lindur gjeni, a mund të bëhesh një i tillë?
Truri ruan të gjithë informacionin, nuhatjet, shijet, pijet, etj., Gjithçka është atje. Nëse nuk e mbani mend këtë, nuk do të thotë se nuk është në tru. Prandaj, vazhdimisht them: nuk mund të lexoni libra budallenjsh, të komunikoni me njerëz të paditur, të dëgjoni muzikë të keqe, të hani ushqim me cilësi të dobët, të shikoni filma të kotë.
Nëse jeni të mërzitur me jetën, ju jeni një budalla i gjorë.
Artistët me të vërtetë kanë tru të ndryshëm: të dhënat e tomografëve tregojnë se disa pjesë të tij punojnë më aktivisht për ta sesa për njerëzit e tjerë. Jam e sigurt që çdo fëmijë i vogël duhet të mësojë muzikë, sepse ky është një rregull i shkëlqyeshëm dhe i sofistikuar i rrjetit nervor – dhe nuk ka rëndësi nëse ai bëhet profesionist apo jo.
Nëse truri lexon revista idiote, komunikon me budallenjtë, dëgjon muzikë të kotë, të pakuptimtë dhe shikon filma budallenjsh, atëherë nuk ke për çfarë të ankohesh.
Truri është një lëmsh me rrjete pulsuese. Nuk ka “vende” ku një gjë funksionon veçmas. Prandaj, edhe sikur të gjenim zona të sakrificës, dashurisë, ndërgjegjes në tru, kjo nuk do ta bënte jetën tonë më të lehtë.
Truri i njerëzve që dinë më shumë se një gjuhë ka përparësi mbi trurin e atyre që dinë vetëm një. Mësimi i gjuhëve është i mirë për zhvillimin e trurit dhe është gjithashtu një mënyrë për të “shtyrë Alzheimerin”.
Shumica e njerëzve veprojnë sikur jeta është një draft i përafërt. Jeta fillon nga momenti i konceptimit – ju kërkoj të merrni seriozisht këtë lajm të jashtëzakonshëm. Ajo tashmë po ecën, dhe është vetëm. Pse është e nevojshme të jetosh sikur do të ketë një mundësi për të rregulluar diçka më vonë? Askush nuk rregullon asgjë.
Unë gjithmonë i frikësoj të gjithë me faktin se nuk është e largët koha kur inteligjenca artificiale do ta kuptojë veten si një lloj individualiteti. Në këtë moment, ajo do të ketë planet e saj, motivet e saj, qëllimet e saj dhe, unë ju siguroj, nuk do të donim t’i hynim kuptimit të kësaj.
/shkollaesuksesit.com
