Zlavoj Zhizhek është një filozof slloven. Ai është drejtor ndërkombëtar i Institutit Birkbeck për Shkenca Humane në Universitetin e Londrës, profesor i ftuar në Universitetin e Nju Jorkut dhe një studiues i lartë në Departamentin e Filozofisë të Universitetit të Lubjanës.
Ai punon kryesisht në filozofinë kontinentale (veçanërisht Hegelianizmin, dhe Psikanalizën) dhe teorinë politike, si dhe kritikën e filmit.
Për lexuesit tanë kemi sjellë një përmbledhje të thënieve më të bukura të këtij njeriu që ka një këndvështrim krejt ndryshe për botën.
Nuk është e njëjta gjë: kafe pa krem ose kafe pa qumësht. Ajo që nuk merrni është pjesë e identitetit të asaj që merrni.
Mos fajësoni njerëzit dhe qëndrimet e tyre: problemi nuk është korrupsioni apo lakmia, problemi është sistemi që ju shtyn të jeni të korruptuar. Zgjidhja nuk është Main Street, jo Wall Street, por ndryshimi i sistemit ku Main Street nuk mund të funksionojë pa Wall Street.
Fantazia është një mjet për një ideologji të marrë parasysh paraprakisht dështimin e saj.
Lumturia nuk ishte kurrë e rëndësishme. Problemi është se ne nuk e dimë se çfarë duam në të vërtetë. Ajo që na bën të lumtur është të marrim atë që duam. Por të ëndërrojmë për të. Lumturia është për oportunistët. Kështu që unë mendoj se e vetmja jetë e thellësisht e kënaqshme është një jetë në përpjekje të përjetshme, veçanërisht me veten. Nëse do të mbetesh i lumtur, thjesht qëndro budalla. Njerëzit autentikë nuk janë kurrë të lumtur; lumturia është për një kategori skllevërsh.
Njerëzimi është në rregull, por 99% e njerëzve janë idiotë të mërzitshëm.
Unë tashmë jam duke ngrënë nga koshi i plehrave gjatë gjithë kohës. Emri i këtij koshi plehrash është ideologji. Forca materiale e ideologjisë më bën të mos shoh atë që po ha në mënyrë efektive.
Unë jam një hegelian i mirë. Nëse keni një teori të mirë, harroni realitetin.
Unë e përbuz atë lloj libri që ju tregon se si të jetoni, si të bëni veten të lumtur! Filozofët nuk kanë lajme të mira për ju në këtë nivel! Besoj se detyra e parë e filozofisë është t’ju bëjë të kuptoni se në çfarë belaje të thellë jeni!
Mendoj se mërzia është fillimi i çdo akti autentik. Mërzia zgjeron hapësirën, për angazhime të reja. Pa mërzi, pa kreativitet. Nëse nuk jeni të mërzitur, atëherë thjesht shijoni marrëzisht situatën në të cilën jeni.
Unë mendoj se detyra e filozofisë nuk është të japë përgjigje, por të tregojë se si mënyra se si ne e perceptojmë një problem mund të jetë vetë pjesë e një problemi.
Nëse keni arsye për të dashur dikë, nuk e doni atë.
Është keq nëse jemi të kontrolluar, por nëse nuk jemi, mund të jetë edhe më keq.
Frika ime e madhe është se nëse veproj ashtu siç jam, njerëzit do të vërejnë se nuk ka asgjë për të parë. Kështu që unë duhet të jem aktiv gjatë gjithë kohës, duke u mbuluar.
Fakti që një re nga një shpërthim i vogël vullkanik në Islandë – një shqetësim i vogël në mekanizmin kompleks të jetës në Tokë – mund të ndalojë trafikun ajror në një kontinent të tërë është një kujtesë se si, me gjithë fuqinë e tij për të transformuar natyra, njerëzimi mbetet thjesht një specie tjetër në planetin Tokë.
Ideja liberale e tolerancës është gjithnjë e më shumë një lloj intolerance. Ajo që do të thotë është ‘Më lini të qetë; mos më ngacmoni; Unë jam intolerant ndaj afërsisë suaj të tepërt.
Përbërësi minimal i nevojshëm strukturues i çdo ideologjie është të distancohet nga një ideologji tjetër, të denoncojë tjetrin si ideologji.
Njëra masë e dashurisë së vërtetë është: mund të ofendosh tjetrin.
Problemi për ne nuk është nëse dëshirat tona janë të kënaqura apo jo. Problemi është se si e dimë se çfarë dëshirojmë.
Mënyra se si ne, njerëzit e zakonshëm na drejtohen nga autoriteti social, sido që ta quajmë – nuk na thotë më ‘të sakrifikoni jetën tuaj’ për perandorinë britanike, për socializmin, çfarëdo qoftë. Nuk eshte. Në thelb është një lloj marrëzie lejuese. Shoqëria po na thotë të jemi të vërtetë me veten, autentikë, zhvilloni potencialin tuaj, jini të sjellshëm me të tjerët. Është disi ajo që unë me ironi e quaj një hedonizëm budist paksa i ndritur.
Të menduarit fillon kur bëni pyetje vërtet të vështira.
Pushteti i vërtetë nuk ka nevojë për arrogancë, mjekër të gjatë dhe zë të lartë. Fuqia e vërtetë ju mbyt me pëlhurë mëndafshi, hijeshi dhe inteligjencë.
Ne kemi nevojë për teori të padobishme më shumë se kurrë sot.
Ne sllovenët jemi edhe më koprrac se ju skocezët. E dini si filloi Skocia? Një nga ne sllovenët po shpenzonte shumë para, kështu që e hipëm në një varkë dhe ai zbarkoi në Skoci.
Po sikur kultura në vetvete të mos jetë gjë tjetër veçse një ndalesë, një pushim, një pushim, në ndjekjen e barbarisë?
Kush guxon të protestojë sot, kur siguria e një pune të përhershme po bëhet vetë privilegj?
Fjalët nuk janë kurrë ‘vetëm fjalë’; ato kanë rëndësi sepse përcaktojnë konturet e asaj që ne mund të bëjmë.
Ju nuk mund të ndryshoni njerëzit, por ju mund të ndryshoni sistemin në mënyrë që njerëzit të mos shtyhen të bëjnë gjëra të liga.
Qëndrimet liberale ndaj tjetrit karakterizohen si nga respekti për të tjerët, nga hapja ndaj tij dhe nga frika obsesive nga ngacmimi. Me pak fjalë, tjetri është i mirëpritur për aq sa prania e tij nuk është ndërhyrëse, për aq sa nuk është realisht tjetri. Kështu, toleranca përkon me të kundërtën e saj. Detyra ime për të qenë tolerant ndaj tjetrit në mënyrë efektive do të thotë që nuk duhet të afrohem shumë me të, të mos ndërhyj në hapësirën e tij – shkurt, të respektoj intolerancën e tij ndaj afërsisë sime të tepërt. Kjo po shfaqet gjithnjë e më shumë si e drejta njerëzore qendrore e shoqërisë së përparuar kapitaliste: e drejta për të mos u ‘ngacmuar’, domethënë për t’u mbajtur në një distancë të sigurt nga të tjerët.
Ne të gjithë jemi gati të egërsohemi për ndonjë arsye. Dallimi midis një njeriu të mirë dhe një të keqi është zgjedhja e shkakut.
Nuk ka kurrë një moment të duhur për aktin revolucionar – akti është gjithmonë, sipas përkufizimit, ‘i parakohshëm’.
Vetë trupi ynë biologjik është një formë hardueri që ka nevojë për riprogramim përmes tantra si një softuer i ri shpirtëror që mund të çlirojë ose zhbllokojë potencialin e tij.
Çfarë ju shtyn në depresion? Të shohësh njerëz budallenj të lumtur.
Ne ndihemi të lirë sepse na mungon vetë gjuha për të artikuluar palirinë tonë.
/shkollaesuksesit.com
