Friedrich Nietzsche ishte një burrë i prapë i shekullit të 18-të.
Ajo që e dallonte atë ishin mendimet e tij të diskutueshme dhe të kundërta rreth fesë dhe dallimi midis së drejtës dhe së gabuarës.
Filozofia e tij gjermane ishte këshilla për vetë-përmirësim përpara se të ekzistonte ky zhanër.
E vetmja pjesë që nuk më pëlqen në jetën e tij është se ai shpesh quhej kritik kulture dhe ata zakonisht janë kokëfortë të shkallës më të lartë që mendojnë se komenteve të tyre nuk u vjen erë e keqe.
Mënjanë këtë, këto citate të kuruara nga Friedrich Nietzsche do t’ju rikthejnë mendjen në kokë, dhe këmbët në tokë.
“Sa më pak miq të kesh aq më shumë ke”
“Njeriu që kohën e lirë e ka me shumicë është i rrezikshëm për miqtë e tij, sepse, duke mos pasur asgjë për të bërë, ai flet për atë që miqtë e tij po bëjnë ose nuk bëjnë, ndërhyn dhe më në fund e bën veten telash. Njeriu i zgjuar do të bëjë miq vetëm me punëtorët.”
Asnjë miqësi nuk mund të qëndrojë nëse nuk i kushtojmë kohë njëri-tjetrit, por njerëzit që kanë kohë të pafundme në dorë, pa motivim të dukshëm në jetë apo një qëllim për të ndjekur, janë padyshim më të rrezikshëm. Ka të ngjarë që interesimi i tyre për të tjerët është vetëm sepse ata janë të mërzitur.
“Dhe ata që u panë duke kërcyer u menduan se ishin të çmendur nga ata që nuk mund ta dëgjonin muzikën.”
Fillimisht mendova se ky citim vinte nga i mbijetuari i Holokaustit dhe psikiatri austriak Viktor Frankl.
Rezulton se ky citim nuk është fare nga Frankl. Ishte nga Friedrich Nietzsche.
Parimi është i njëjtë. Disa nga ato gjëra që ju besoni ju duken të çmendura për të tjerët. Jeta që unë jetoj, e ndërtuar rreth fuqisë së kuptimit, lirisë, gjendjeve rrjedhëse dhe obsesionit, duket shumë e çmendur për shumë njerëz.
Ata mendojnë se jam i çmendur.
Sepse ata nuk mund ta shohin muzikën krijuese që më kalon në kokë dhe tregon një histori tjetër që të çon në një drejtim krejtësisht tjetër.
Të qënit i kuptuar është gjë e mbivlerësuar sot. Jeta e bukur është ajo që duket si e çmendur.
“Duhet të kesh kaos brenda vetes për të lindur një yll vallëzues”.
Jeta ime është plot kaos.
Mes një zakoni të jashtëzakonshëm të të shkruarit, deri te administrimi i një njeriu të vogël 100 ditësh (bija), e deri te përpjekjet për të drejtuar një biznes online me disa zero pas njëshit në të ardhura – nuk ka kurrë qetësi.
Jeta është gjithmonë një stuhi dhe unë e dua shumë atë. Nuk ka asnjë njollë njerëzore që mund të më ngjitet që unë nuk mund ta fshij, ta lëpij dhe të rikthehem në punë.
Kaosi brenda vjen nga obsesioni.
Obsesioni është më i fuqishëm se kuptimi, qëllimet, vizionet, një karrierë apo çdo gjë tjetër që mund të mendoj.
Obsesioni pushton gjithë trurin tuaj. Është gjithçka për të cilën mund të mendoni 24/7. Shkrimi në internet është ai obsesion për mua. Mundësohet nga gjendjet e rrjedhës së rrëmbyer të mendimeve, jashtë kontrollit.
Disa nga gjendjet e mia të rrjedhës mund të zgjasin 16 orë rresht.
Ata rreth meje mendojnë se ose po çmendem ose jam gati të fitoj një çmim Nobel. Ata nuk e kuptojnë atë. Unë vetë nuk jam i sigurt nëse e kuptoj.
Ky është sekreti. Kaosi të çon në madhështi. Kaosi zgjeron potencialin tuaj dhe ju bën të arrini gjëra që nuk e kishit menduar kurrë se mund t’i bënit.
Obsesioni dhe gjendjet rrjedhëse janë kaos.
“Kushdo që lufton përbindëshat duhet të kujdeset që në këtë proces të mos bëhet përbindësh. Dhe nëse shikon mjaftueshëm gjatë në një humnerë, humnera do të shikojë ty.
Tani që e bëtë nxemjen. Është koha për t’u goditur në fytyrë nga Friedrich.
Shumë njerëz në shoqëri pretendojnë se janë superheronj të ditëve moderne. Ata flasin për fundin e vlerave shoqërore.
Ata udhëheqin fiset e të përgjumurve që i vënë njerëzit në frikë, e cila është maskuar me zgjuarsi si realizëm. Ata janë aktivistë politikë. Ata mendojnë se mbrojnë barazinë.
Në mbrojtjen e tyre, ata shpesh fillojnë me qëllime të mira.
Por tundimi për të fituar kapital social është i tepërt. Modeli i drejtësisë sociale është gjithashtu një model i shkëlqyer biznesi për të fituar një grumbull parash për ata që marrin pjesë.
Shumë shpejt këta të ashtuquajtur heronj të drejtësisë sociale bëhen njerëz të tmerrshëm.
- Ata bëhen të gjithë predikues.
- Ata na thonë se çfarë të bëjmë.
- Ata veprojnë si superiorë.
Për të arritur më shumë njerëz ata përdorin gjuhë edhe më brutale. Ata shtojnë mendime më të diskutueshme. Ato përzihen në veprime kundërthënëse.
Përfundimisht ata bëhen djaj të vegjël të panjohur.
Hiqni dorë nga përpjekjet për t’u bërë hero sepse keni më shumë gjasa të bëheni një përbindësh. Thjesht trajtojini njerëzit mirë dhe mbani mend atë që tha Keanu Reeves:
Jam në atë fazë të jetës ku qëndroj jashtë diskutimeve.
Edhe nëse thoni 1+1=5, keni të drejtë. Argëtohu.
“Ajo që nuk na vret na bën më të fortë.”
Ky citim është aq klishe sa pothuajse nuk e përfshiva. Por ndonjëherë mençuria më e thjeshtë është edhe më e mira.
Shoqëria moderne është bërë e butë falë kësaj zgjuarsisë së re, dëshirës për siguri të ploltë që polli paralajmërimet nxitëse dhe rebelimit kundër punës së rëndë që e quajti atë kulturë vuatjes fizike.
Tani jemi mësuar të jemi të rehatshëm. Të llastuar me rehati.
Ekziston edhe lëvizja e vetëkujdesit. Dhe e preferuara ime, turma e shëndetit mendor. Sapo diçka bëhet e vështirë, njerëzit kanë të drejtë të përdorin shëndetin e tyre mendor si një justifikim për të dalë nga çdo situatë që nuk u pëlqen.
“E lashë punën sepse ishte e keqe për shëndetin tim mendor.”
Kjo e ka kthyer qëndrueshmërinë tonë mendore të barabartë me atë të një floku bore. Pavarësisht se çfarë thonë të gjitha këto lëvizje e brishta, nuk ka sukses pa punë të palodhur. Instagrami të gënjeu.
Dhe këtu është pjesa më e mirë: gjërat që pothuajse ju shkatërrojnë gjithashtu ju rindërtojnë.
Kam vuajtur nga një sëmundje e rëndë mendore për pjesën më të madhe të jetës sime. Ishte aq keq sa nuk e kisha menduar kurrë se do të shërohesha. Tani kam qenë super për më shumë se një dekadë. Nëse nuk do të ishte për sëmundjen mendore, nuk do të kisha pasur kurrë motivin të lëvizja të ndenjurat e mia dembele dhe të bëja diçka.
Unë thjesht do të kisha qëndruar në një flluskë rehatia deri në një vdekje të hershme.
Të qenit i thyer është fillimi i një fillimi të ri. Ju arrini atje vetëm përmes shqetësimit, dështimit dhe refuzimit – të gjitha këto janë gjëra që kjo Lëvizja e Flokëve të Dëborës dëshiron që ne t’i shmangim.
Lëjojeni atë që vërtetë e doni t’ju vrasë që të rilindni.
“Gjithçka që më nevojitet është një fletë letre dhe diçka për të shkruar, dhe më pas mund ta kthej botën përmbys”.
Ky është një nga citimet që më shtyu të shkruaj në internet. Njeriu i zakonshëm e keqkupton fuqinë e të shkruarit.
- Të shkruarit ju ndihmon të mblidhni idetë.
- Ju ndihmon të mësoni.
- Kjo ju ndihmon të thjeshtoni kompleksitetin.
- Dhe mbi të gjitha, të shkruarit në internet ju ndihmon të tërheqni njerëzit e duhur në jetën tuaj.
Shkrimi është mënyra numër 1 për të gjetur mundësi të reja, të fshehura.
Dhe 98% e njerëzve nuk e bëjnë atë.
Të paktët që bien shpesh në grackat e egoizmit dhe egos dhe harrojnë detyrën e tyre është t’i shërbejnë një audiencë që nuk mund t’i shpërblejë kurrë.
Nëse dëshironi të bashkoni pikat krijuese brenda kokës suaj, shkruani në internet. Mendja juaj nuk do të funksionojë më kurrë në të njëjtën mënyrë. Mundësitë do të vijnë nga kudo.
“Nuk jam i mërzitur që më ke gënjyer, jam i mërzitur që tani e tutje nuk mund të të besoj.”
Brenda rrethit tim të brendshëm ka kurthe.
E vlerësoj të vërtetën më shumë se çdo tipar tjetër të një njeriu, sepse një njeri i ndershëm mund të shkojë larg. Një person paksa i pandershëm do të bëhet dalëngadalë një gënjeshtar që më kalon dyfish.
Unë e përdor ndershmërinë si një test miqësie.
Sapo dikush më gënjen, nuk bëj ndonjë gjë të madhe për këtë. Unë thjesht distancohem.
Çështja me pandershmërinë është se efektet negative shpesh nuk realizohen. Kur gënjeni, një sërë mundësish të ardhshme shkatërrohen, por kjo ndodh pas dyerve të mbyllura.
“A është ai një djalë i mirë? A duhet ta punësojmë për këtë projekt?”
Ky është lloji i bisedës që ndodhin në takime të ngushta mes njerëzve. Por një person i mësuar të mashtrojë nuk mund t’i shohë e dëgjojë ato biseda, kështu që ata supozojnë se nuk ka asnjë pasojë.
Gjatë një periudhe mjaft të gjatë kohore ata zhgënjehen nga mungesa e përparimit në jetë. Ata fillojnë të fajësojnë faktorë të rastësishëm. Ajo që ata nuk janë në dijeni është se pandershmëria e tyre po vret çdo gjë të mirë që mund të kishte ndodhur.
Jini të fiksuar për të thënë të vërtetën. Është kaq e rrallë dhe ju vendos në 1% e njerëzve të lartë.
“Ndonjëherë njerëzit nuk duan të dëgjojnë të vërtetën sepse nuk duan që iluzionet e tyre të shkatërrohen.”
Shumë fantazi të zakonshme drejtojnë shoqërinë.
Njëra që e urrej më shumë është se nëse punoni shumë, shkoni në kolegj dhe gjeni një punë të mirë, do të keni një jetë të mrekullueshme. Broçkulla.
I mërzit njerëzit sepse nuk duan që iluzioni i tyre të shkatërrohet.
Ata duan të besojnë se më e mira që mund të bëjnë ndonjëherë është të ndërtojnë ëndrrën e dikujt tjetër ndërsa janë të ngujuar në një kub burg me mure të bardhë dhe pa argëtim.
Ajo që ata harrojnë është ky citim nga Friedrich:
“Pa muzikë jeta do të ishte një gabim.”
Puna tipike ka zero kreativitet, kështu që e bën jetën të mërzitshme si ferr. Shtresa në sasinë e vogël të autonomisë që kanë shumica e vendeve të punës dhe ajo që merrni është një makth modern.
Pasi të shpëtoni nga gara e minjve dhe të dilni nga ferri i zyrës me kat të hapur, filloni të dëgjoni përsëri muzikën.
Kthehet kreativiteti.
Puna që ka kuptim të gjen.
Mos lejoni që jeta juaj të shkatërrohet nga iluzione të përshtatshme. Guxoni të shihni përtej perdes dhe shkoni thellë në atë që mendoni se është normale.
Duke sfiduar të menduarit tuaj, ju zgjeroni mendjen tuaj dhe zbuloni mundësi të reja që shumica mund të ëndërrojnë ndonjëherë.
/shkollaesuksesit.com
