Dikur në një fshat jetonte një skulptor i njohur, i cili bënte statuja shumë të bukura dhe me këtë punë fitonte të ardhura të mira.
Ai kishte një djalë që filloi të bënte statuja që në fëmijëri, madje djali i tij bënte statuja të mira. Babai do të kënaqej me punën e djalit të tij, por çdo herë ai tregonte një ose një gabim tjetër në punën e të birit.
Megjithatë, djali i tij nuk u ankua kurrë dhe vazhdoi të përmirësonte punën e tij, duke ndjekur këshillat e babait të tij.
Për shkak të përmirësimit të vazhdueshëm të djalit, puna e tij filloi të bëhej më e mirë se e babait të tij. Pastaj erdhi një kohë kur njerëzit filluan të blinin statujat e tij duke paguar më shumë para, ndërsa statujat e babait të tij vazhduan të shiteshin me çmimin e mëparshëm.
Djali bëri emër të mirë dhe nisi të fitonte edhe më shumë, por megjithatë babai i tij tregonte gabimet në punën e djalit të tij. Tani djalit nuk i pëlqente kjo, ai e pranonte të metën e tij dhe do të përmirësohej, por nuk punonte me gjithë zemër.
Pastaj një ditë, djali e humbi durimin dhe tha: “Ti po tregon gabimet e mia sikur të jesh një skulptor i madh, por nëse është kështu, atëherë statujat e tua do të ishin shitur me çmim më të lartë se të miat. Unë mendoj se nuk kam më nevojë për këshillën tuaj. Puna ime, statujat e mia, janë perfekte.”
Pas asaj dite, babai nuk jepte asnjë këshillë ose nuk tregonte ndonjë gabim në statujat e tij.
Për disa muaj djali ishte i lumtur, por më pas kuptoi se tani njerëzit nuk e lavdëronin dhe aq shumë punën e tij si dikur. Çmimi i statujave të tij gjithashtu filloi të bjerë.
I biri nuk mund ta kuptonte arsyen. Kështu, një ditë ai shkoi te babai i tij dhe i tregoi për problemin e tij.
Babai e dëgjoi por nuk tha asgjë. Atëherë djali tha: “A e dije se kjo do të ndodhte?”
Babai u përgjigj: “Po! sepse shumë vite më parë edhe mua më është dashur të përballem me një situatë të tillë.”
Atëherë djali tha: “Atëherë pse nuk ma shpjegove?”
Babai u përgjigj: “Sepse nuk deshe ta kuptosh në atë kohë. E di që nuk mund të bëj statuja aq të bukura sa tuajat. Është e mundur që ndonjëherë këshilla ime nuk do të ishte e drejtë, as nuk është se për shkak të këshillave të mia ishe në gjendje të bëje statuja më të mira.
Por kur të tregoja të metat në statujat e tua, atëherë ti vetë nuk do të ndiheshe i kënaqur me punën tënde dhe do të përpiqeshe të përmirësoheshe edhe më shumë.
Kjo vendosmëri për të bërë më mirë dhe për të përmirësuar më shumë punën tënde ishte arsyeja e suksesit tuaj.
Por kur je i kënaqur me punën tënde dhe mendon se puna jote është e përsosur, rritja juaj ndaloi, dhe rënie filloi.
Njerëzit gjithmonë prisnin më mirë nga ty dhe kjo është arsyeja pse puna juaj nuk vlerësohet më dhe ti nuk vazhdon të marrësh shumë para për të.”
Djali e dëgjoi të atin dhe heshti për pak dhe më pas pyeti: “Çfarë duhet të bëj tani?”
Babai u përgjigj: “Mëso të jesh i pakënaqur. Mendon se ka gjithmonë vend për përmirësim që të bëhesh më i mirë se puna aktuale. Kjo gjë do të të frymëzojë të jesh gjithmonë më i mirë.”
/shkollaesuksesit.com
