Dikur thuhet se pati jetuar një djalë në një fshat të quajtur Parra i Goas, i cili ishte i famshëm për shalqinjtë e tij.
Çdo vit fermerët organizonin një konkurs të ngrënies së shalqinjve në fund të çdo sezoni të korrjes në korrik. Fermerët ftonin fëmijë nga i gjithë fshati për të marrë pjesë në konkurs.
Fermerët do të ruanin shalqinjtë më të mirë nga vjelja që fëmijët t’i hanin në konkurs. Fëmijëve u lejohej të hanin sa të donin shalqinj. Kushti i vetëm për ta ishte të mos gëlltisnin farat e shalqirit dhe të pështynin të gjitha farat në një tas.
Vite më vonë djali shkoi në kolegj. Pas mbarimit të studimeve djali u kthye në përsëri në fshatin e tij pas 7 vitesh.
Djali ishte shumë i lumtur që u kthye në fshatin e tij dhe doli në treg duke kërkuar shalqinj, por asgjë nuk ishte si mëparë. Gjithçka ishte zhdukur. Shalqinjtë që gjendeshin në treg ishin të vegjël. Djali e kuptoi se konkursi mbahej ende, por gjërat kishin ndryshuar tashmë. Të gjitha gjërat e bujqësisë dhe të konkursit trajtoheshin nga djali i kryefermerit.
Djali i fermerit vazhdonte t’i organizonte konkurset e përvitshme edhe por me një ndryshim të vogël. Kur djali i fermerit e mori përsipër punën, ai kuptoi se shalqinjtë më të mëdhenj do të nxirrnin fitim të majmë në treg, kështu që ai do të shiste më të madhin në treg dhe do t’i mbante ata më të vegjlit për konkurs. E njëjta gjë vazhdoi vit pas viti dhe më në fund mbaruan shalqinjtë e mëdhenj nga fshati.
Çfarë shkoi keq? Si ndryshoi kjo?
Më parë, kur zhvillohej konkursi, shalqinjtë më të mirë mbaheshin për t’i ngrënë fëmijët dhe farat e mbledhura në tas do të përdoreshin për mbjelljen e ardhshme të shalqirit. Në këtë mënyrë fermerët do të merrnin farat më të mira nga vjelja e vitit të ardhshëm të shalqinjve. Vitin e ardhshëm do të jepte shalqi edhe më të mëdhenj.
Tani kur djali i tij mori drejtimin, ai do t’i mbante më të voglat për garë, për shkak të të cilave vitin e ardhshëm shalqiri ishte akoma më i vogël, një vit më vonë edhe më i vogël.
Në shalqi brezi ndryshohet çdo vit, kështu që shalqinjtë më të mirë të fshatit përfunduan në 7 vjet.
Mësimi:
Gjenerata njerëzore ndryshon pas 25 vjetësh, por do të na duhen 200 vjet për të kuptuar se çfarë nuk shkon me sistemin arsimor. Brezi i sotëm heq ose ndryshon traditat e vjetra pa e kuptuar dhe kuptuar vlerën dhe kuptimin më të thellë të atyre traditave. Ndryshimi është i mirë, por së pari duhet të përpiqemi të kuptojmë pse duhet të bëjmë ndryshim.
/shkollaesuksesit.com
