Gjuaj! Fillon praktika e qitjes. Paulius Liškauskas ka tre vjet që stërvitet në rast nevoje. Në një intervistë për DW, 39-vjeçari thotë se situata nuk ka qenë kurrë aq e tensionuar sa tani.
“Në vitin 2014, kur Rusia aneksoi Krimenë dhe filloi luftën kundër Ukrainës, unë iu bashkova Aleancës së Qitësve Lituanez. Propaganda ruse po fliste tashmë për Lituaninë në atë kohë. E dinim që mund të ishim të radhës”.
Së bashku me Paulius Liškauskas, një duzinë burra të tjerë dhe një grua po ushtrojnë të shtënat. Ka një ekran në një dhomë të errësuar në katin e parë të një shtëpie të vogël në mes të zonës së këmbësorëve Marjanpole. Ai tregon një animacion me terroristë të dyshuar të fshehur diku pas ndërtesës. Ata janë objektivi. E gjithë kjo mund të duket si një lojë e padëmshme nëse nuk do të dëgjonit një britmë tmerrësisht të vërtetë nga altoparlantët sa herë që qëllonit. Ajo të kujton luftën e vërtetë që po përhapet aktualisht në mes të Evropës.
Aleanca e Shigjetarëve Lituanez është një lloj ushtrie plotësuese. Këta janë lituanezët që stërviten rregullisht me armë dhe janë të gatshëm të luftojnë në rast emergjence.
Një shoqatë paraushtarake me traditë të dyshimtë
Aleanca ka një traditë të gjatë dhe një reputacion të diskutueshëm. E themeluar në fillim të shekullit të 20-të në luftën për pavarësi, ajo bashkëpunoi me nazistët gjatë Luftës së Dytë Botërore. Pas aneksimit të Lituanisë në BRSS, qitësat luftuan si partizanë kundër sovjetikëve, disa duke rënë viktimë e regjimit stalinist. Pas shpalljes së pavarësisë së Lituanisë në vitet 1990, Aleanca u riformua. Që nga fillimi i luftës në Ukrainë, numri i anëtarëve është rritur ndjeshëm – tani 14,000.
Familja e Paulius Liškauskas jeton në një zonë që konsiderohet veçanërisht e rrezikuar në rast lufte kundër Rusisë: në të ashtuquajturin Suwalki. Është një rrip i ngushtë toke që lidh Lituaninë me Poloninë, i vendosur midis enklavës ruse të Kaliningradit në veriperëndim dhe aleatit të Rusisë, Bjellorusisë në juglindje. Është vetëm 65 kilometra e gjatë nga ajri dhe është e vetmja lidhje tokësore midis shteteve baltike dhe partnerëve të tjerë të NATO-s. Shumë këtu kanë frikë se Moska mund të përpiqet të shkëputë këtë lidhje. Frika nga Rusia dhe neveria janë të thella.
Këto ndjenja ndan edhe Paulius Liškauskas, i cili punon si avokat, por ai nuk e barazon politikën ruse me njerëzit e zakonshëm në Rusi: “Kam klientë rusë me të cilët vazhdoj të mbaj lidhje. Nuk ndjej ndonjë urrejtje personale ndaj tyre, por ndaj propagandës së tyre shtetërore dhe ruse”.
Këtë e ndjejnë edhe rusët që udhëtojnë me tren midis Moskës dhe enklavës ruse të Kaliningradit. Ata kalojnë nëpër kryeqytetin e Lituanisë Vilnius. Edhe pse nuk lejohen të zbresin nga treni, ata përballen me skena të përgjakshme të luftës nga dritaret. Dhe me pyetjen nëse ata vërtet e mbështesin Presidentin rus Putin.
Lufta e Ukrainës: Frika në Lituani
Për 45 vjet, Lituania dhe Rusia ishin pjesë e një shteti: Bashkimit Sovjetik. Pas shpalljes së pavarësisë, Lituania u bashkua me NATO-n në 2004. Tensionet me Rusinë janë rritur vitet e fundit.
Lufta në Ukrainë është një thirrje zgjimi, thotë Laurynas Kasčiūnas, një anëtar i parlamentit lituanez. Në një intervistë për DW, ai thotë se Lituania duhet të jetë më e përgatitur kundër agresionit të mundshëm rus.
“Kemi vetëm disa vite për t’u përgatitur. Kjo është arsyeja pse ne kemi nevojë për një prani më të madhe të NATO-s si një pengesë e besueshme.”
Kur filloi lufta, në Lituani kishte njerëz që kishin frikë dhe donin të largoheshin nga vendi, tha për DW politologu Tomas Janeliunas nga Universiteti i Vilniusit. Por tani shumë shohin se ushtria ruse është më e dobët nga sa mendohej më parë. Dhe gatishmëria e ukrainasve për të mbrojtur veten është më e madhe. “Gjërat si lufta në Ukrainë janë një mësim i mirë për ne. Ata na japin kohë për t’u përgatitur. Ukrainasit na japin kohë. Duhet ta shfrytëzojmë sa më shumë këtë kohë dhe të përgatitemi”.
Le të themi ushtrimet e gjuajtjes, si Paulius Liškauskas nga Shoqata e Qitësve Lituanezë. Ai do të donte të kishte edhe më shumë ushtarë të NATO-s në Lituani, por nëse ishte e nevojshme, ai dhe gruaja e tij, e cila është gjithashtu anëtare e Shooting Alliance, do të shkonin në luftë:
“Është e vështirë të flasësh për të ardhmen. Jetojmë në kohë të vështira dhe askush nuk e di se si do të jetë e nesërmja. Prandaj është e rëndësishme të jetojmë këtu dhe tani, të hedhim hapa të vegjël, të forcojmë vendin tonë me patriotizëm”.
