Zbulimet e fundit në lidhje me aftësitë e skanerëve të trupit të sigurisë së aeroportit kanë lënë shumë udhëtarë të tmerruar dhe të shqetësuar për privatësinë e tyre. Prezantimi i Administratës së Sigurisë së Transportit (TSA) i teknologjisë së shpërndarjes së pasme në skanerët e aeroportit, kryesisht si masë sigurie, zbuloi pa dashje një aspekt thellësisht privat të masave të sigurisë së aeroportit.
Nevoja për siguri të rreptë të aeroportit është e padiskutueshme, veçanërisht në dritën e incidenteve të tilla si shpërthimi i dështuar në ditën e Krishtlindjes 2009. Në këtë incident, Umar Farouk Abdulmutallab u përpoq të shpërthente eksplozivët e fshehur në të brendshmet e tij në një fluturim nga Amsterdami në Detroit. Ky fakt ndikoi ndjeshëm në vendimin e TSA për të zbatuar skanerë të gjithë trupit në aeroporte për të rritur masat e sigurisë.
Megjithatë, këta skanerë, të cilët filluan të pwrdoren pas vitit 2009, kanë ngritur shqetësime serioze për privatësinë. Është raportuar se gjithsej 174 skanerë ishin në përdorim në 30 aeroporte amerikane, ndërkohë që teknologjia e ngjashme ishte adoptuar në 10 nga aeroportet më të mëdha të Mbretërisë së Bashkuar deri në vitin 2013. Thelbi i çështjes është se këta skanerë prodhojnë një pamje të plotë dhe të detajuar të pasagjerëve, duke i lënë pak vend imagjinatës.
Ky nivel detajesh ka shkaktuar shqetësim për udhëtarët, duke krijuar polemika të konsiderueshme. Çdo skaner Rapiscan, i cili kushtonte rreth 180,000 dollarë, në mënyrë efektive u ‘zhvesh’ pasagjerëve privatësinë e tyre nën ‘maskën’ e sigurisë. Natyra invazive e këtyre skanimeve ka bërë që disa pasagjerë të refuzojnë t’i nënshtrohen procedurës duke ushtruar të drejtën e tyre për të hequr dorë./
