Dikur në një fshat jetonin dy vëllezërit Aruni dhe Varuni, të cilët banonin së bashku.
Një ditë ata u grindën dhe vendosën të ndajnë gjithçka. Aruni ishte më i moshuar dhe dinak, ndërsa Varuni ishte mendjelehtë.
Pasi i ndanë të gjitha gjërat e tjera. Vëllezërit u teproi një batanije, një lopë dhe një pemë Mango për t’u ndarë.
Duke parë këtë, Aruni tha: “Vëllai im, unë do ta mbaj batanijen gjatë natës, ndërsa ti mund ta kesh atë gjatë ditës.
Sa për lopën, unë do të kem pjesën e pasme të lopës dhe ti mund të mbash pjesën e përparme me lopës…
Dhe sa për pemën, unë do të kujdesem për gjysmën e sipërme të pemës dhe ti mund të merrni gjysmën e poshtme të pemës.”
Varun, i cili ishte mendjelehtë, ra dakord me vullnetin e vëllait të tij.
Sapo kishte hyrë dimri, dhe Varuni duhej të përdorte batanije gjatë ditës, kur dielli binte, natën kur ishte shumë ftohtë, ai duhej t’ia jepte vëllait të tij të madh dhe të dridhej nga të ftohtët.
Varuni mori gjysmën e përparme të lopës dhe duhej të ushqente lopën, ndërsa Aruni mjelte lopën dhe e kishte të gjithë qumështin për vete dhe bënte gjizë dhe gjalpë me të.
Vëllai më i vogël duhej të ujiste dhe të pastronte pemën e mangos rreth bazës së saj, ndërsa vëllai i madh vinte dhe mblidhte fruta të shijshme dhe të pjekura.
Varun duhej të duronte urinë dhe të ftohtin. Pas ca kohësh, ai nuk duroi më dhe shkoi te një shoku i tij, i cili ishte një njeri i mençur.
Ai i tregoi gjithçka që ndodhi. Shoku i tij e kuptoi të gjithë situatën dhe tha: “Nëse doni të dilni nga kjo situatë, duhet të bëni siç them unë.
Para se t’i jepni një batanije vëllait tuaj gjatë natës, duhet ta zhytni atë në ujë. Sa i përket lopës, mos e ushqeni lopën dhe lëreni të jetë e uritur për një kohë dhe së fundi kur të shkoni për të mbledhur fruta, shkoni atje dhe prisni gjysmën e sipërme të pemës.”
Varun pranoi.
Kur u kthye në shtëpi në mbrëmje, Varun bëri siç i tha shoku i tij. Natën kur Aruni u mbulua, ishte lagur dhe për shkak të kësaj ai duhej të dridhej gjithë natën në të ftohtë.
Të nesërmen kur Aruni u përpoq për të qumështuar lopën, lopa e goditi me shkelm sepse lopa ishte e uritur pasi Varuni nuk e kishte ushqyer në mëngjes.
Aruni nuk mund ta kuptonte se çfarë po ndodhte. Më në fund, i frustruar, ai shkoi te pema e mangos për të ngrënë ndonjë frut të ëmbël, por aty pa Varunin që qëndronte aty me një sëpatë gati për të prerë gjysmën e sipërme të asaj peme.
Duke parë këtë, Aruni pyeti: “Çfarë nuk shkon, çfarë po bën?”
Varun u përgjigj: “Unë do ta pres pemën përgjysmë. Unë do të ndaj gjysmën time nga gjysma juaj.”
Arun kuptoi gjithçka dhe i vinte keq për sjelljen e tij ndaj vëllait të tij dhe i premtoi se nuk do ta shqetësonte më dhe do të ndante gjithçka me drejtësi.
Tani të dy ndanë batanijen dhe e mbanin njëri-tjetrin ngrohtë natën, ndanë qumështin për të bërë gjalpë dhe kos dhe ndanë ato mango të shijshme.
Mësimi:
Kurrë mos u përpiqni të bëni padrejtësi me askënd, aq më pak më familjarët tuaj. Të tregohesh i padrejtë me vëllezërit dhe motrat tuajat të sjell humbje të madhe në afatgjatë pasi në momentin më të vështirë të jetës, pikërisht atëherë kur do t’ju duhet ndihma e tyre, nuk do ta merrni, sepse keni lënë shijen e hidhur të padrejtësisë me ta.
Më mirë merrni më pak për vete në mënyrë që të mbetet pak edhe për të tjerët.
/shkollaesuksesit.com
