Në kohët e lashta, kishte një shkollë për të trajnuar policinë lokale. Studentë nga shumë mbretëri shkoni atje për të studiuar.
Aty Guru Dandapani do të thoshte: “Është e rëndësishme të kuptosh mentalitetin e hajdutit nëse dëshiron ta kapësh atë. Pasi të kuptoni se si mendon një hajdut, bëhet më e lehtë ta kapni atë. Pra, për të kapur hajdutin duhet të bëhesh hajdut.”
Një nga studentët e tij, i mori këto fjalë seriozisht dhe u bë ekspert në artin e kapjes së hajdutëve duke u bërë hajdut mendërisht.
Mësuesi i tij ishte i kënaqur me të.
Një ditë, studenti pyeti: “A ka ndonjë gjë tjetër që duhet të mësoj, Gurudev?”
Mësuesi u përgjigj: “Po, ju keni ende diçka tjetër për të mësuar, por është vetëm një person i cili mund t’jua mësojë, ai është Inspektori i Mysuru.”
Studenti vendosi të nisej për në Mysuru ditën tjetër. Ai kujtoi se mësuesi i tha atij se Inspektori nuk do t’ju mësojë nëse thjesht i kërkoni atij t’ju mësojë, por vetëm nëse i vidhni diçka nga shtëpia e tij dhe e fshihni diku. Pastaj mund të mësoni duke parë mjeshtrin e kapësit të hajdutëve, se si ai shkon për të gjetur gjënë që ju fshihni.”
Studenti arriti në Mysuru në mbrëmje. Ai shkoi drejt e në shtëpinë e inspektorit.
Inspektori e priti me nder për shkak se ishte mysafir i tij. Ai e ftoi studentin për darkë dhe qëndrim për natën.
Gjatë darkës, atij iu servir ushqim në një pjatë të madhe të artë. Studenti shprehu admirimin e tij për pjatën e artë.
Më pas inspektori e pyeti për studimet e tij. Studenti u përgjigj: “Unë dua të jem një kapës i madh hajdutësh si ju.”
Inspektori buzëqeshi dhe tha: “Sigurisht, por më parë më lër të shoh nëse je hajdut i zoti.”
Studenti ishte i vendosur të tregonte se sa i zoti ishte në vjedhje. Ai vendosi të vidhte atë pjatën e arit në të cilën shërbehej ushqimi.
Në fund të natës, kur të gjithë ishin në gjumë, ai u ngrit dhe filloi të kërkonte pjatën e artë. E kërkonte kudo. Më në fund, ai hyri në dhomën e gjumit të inspektorit, aty gjeti se ajo pjatë ishte e varur sipër inspektorit, i cili kishte rënë në gjumë të thellë.
Studenti mund të arrinte lehtësisht pjatën, por problemi qëndronte se pjata ishte mbushur me ujë deri në buzë. Nëse ai hiqte pjatën, uji do të derdhej mbi inspektorin, duke e zgjuar atë. Pra, duhej të gjente një mënyrë për të vjedhur pjatën pa e zgjuar inspektorin.
Ai mendoi planin dhe mori pjatën, tani duhej të gjente një vend për ta fshehur, në mënyrë që inspektori të mos e gjente. Përsëri ai mendoi për një plan dhe e fshehu pjatën në një vend të sigurt dhe u kthye në dhomën e tij për të fjetur.
Në mëngjes studenti u ngrit dhe u la. Inspektori e ftoi për mëngjes. Kur u shtrua mëngjesi, ai u befasua të shihte se ushqimi u servir në të njëjtën pjatë të artë!
Studenti e pyeti: “Ju thatë, se kishit vetëm një pjatë të artë… apo jo?”
Inspektori u përgjigj: “Po. Por pse pyesni?”
Studenti mbaroi mëngjesin me nxitim dhe ndërsa po përgatitej të largohej, nikoqiri e përcolli deri në derë.
Vetëm atëherë studenti u ndal dhe tha: “A nuk i ofroni një dhuratë mysafirit tuaj?”
“Oh, po. Cfare do dëshiron të kesh? Por mos kërko pjatë të artë”, tha ai dhe shpërtheu në të qeshura.
Studenti tha: “Jo, nuk e dua atë, por a mund të më thoni se si e gjetët?”
Inspektori u përgjigj: “Në rregull. Unë do t’ju tregoj, por vetëm nëse më tregoni fillimisht se si e vodhe. Sepse asnjë hajdut nuk ka mundur të vjedhë nga shtëpia ime.”
Studenti ra dakord. Ai i tha: “Kur pashë se pjata ishte e mbushur me ujë deri në buzë, e dija se nuk mund ta prekja pa e derdhur. Pra, fillimisht më duhej të hiqja qafe ujin. Pra, piva ujin.
Dola nga shtëpia dhe gjeta një kashtë bambuje. Duke përdorur kashtën, thitha të gjithë ujin. E hoqa pjatën dhe e fsheha në një vend të sigurt. Dua të them, aty ku atëherë mendova se ishte një vend i sigurt.
Tani, të lutem më thuaj si e gjete?”
Inspektori tha: “Epo, u zgjova herët në mëngjes dhe u trondita shumë kur pashë vetëm litarë që vareshin sipër. Pjata iku.
E kuptova menjëherë që ishte vepra jote, por ku kishte prova. Kështu që më duhej të gjeja pjatën e vjedhur.
Erdha në dhomën tënde ku po flije i qetë. Vura re se këmbët e tua ishin disi të lagura. Unë u ula pranë jush dhe ju ekzaminova nga afër. Mund të shihja se ishe i lagur deri në bel. E dija menjëherë ku e kishe fshehur pjatën.
Shkova drejt e te liqeni afër shtëpisë sonë dhe fillova të futem në ujë. Vazhdova të ecja në ujë derisa më erdhi në bel. Eca pak më tej, pasi jam pak më e shkurtër se ti. Më pas u zhyta në ujë. Dhe ja ku ishte – pjata e artë. E solla në shtëpi.”
Studenti tha: “Faleminderit. Unë kam mësuar nga ju, si të lexoni një hajdut. Tani, unë dua të jem një kapës i madh si ju.”
Duke thënë këtë, studenti mori lejen dhe u kthye në shkollën e tij.
/shkollaesuksesit.com
